Szyja koronowanej głowy - Jadwiga Kaliska
- Oliwia Małecka
- 10 sie 2020
- 2 minut(y) czytania
Jadwiga Kaliska nigdy nie chciała oddać korony, nawet po śmierci Władysława Łokietka. Uważała, że ,, Królowa jest tylko jedna ''. Nawet jako siedemdziesięcioletnia staruszka zmiatała pionki z planszy politycznej. Autorytet wielu, nadzieja matriarchatu w Polsce !
Jadwiga Bolesławówna była niekwestionowanym doradcą króla, wiele jest teorii na temat tego, że większość decyzji Łokietka były za jej namową. Królowa Polski ma na swoim koncie wiele zasług, np. chroniła książęcych synów w przebraniu mieszczki, gdy Władysław Łokietek uciekał z kraju. Kolejną jej zasługą jest obrona Wawelu podczas buntu, jej mąż w tamtym czasie gdzieś uciekł. Następnym jej sukcesem jest wpływ na politykę międzynarodową, która miała być jak najbardziej spokojna, wręcz przewidywalna. Jednym z największych jej sukcesów jest wychowanie Elżbiety i Kunegundy Łokietkowej na silne kobiety, które wiedziały jak rządzić i myśleć.
Jadwiga chciała być ważniejsza od króla?
,,Królowa Jadwiga Kaliska, koronowana wspólnie z mężem w roku 1320, w dokumentach przedstawiała się zupełnie tak, jakby to właśnie ona panowała na Wawelu. Podkreślała, że otacza ją identyczny majestat co najjaśniejszego pana; że swoje decyzje, tak jak on, podejmuje za radą najważniejszych baronów królestwa.''
Wpływy Jadwigi były bardzo widoczne w 1029 roku, gdy król Polski podczas podpisywania dokumentu zorientował się, że nie ma pieczęci. Łokietek nie może pod pismem przywiesić swojej głównej pieczęci, bo jego żona wyjechała w podróż i zabrała ją ze sobą.
Czy królową interesowała tylko władza?
Królowa po śmierci męża miała ochotę na władzę absolutną?
Czy po prosu Aldona Giedyminówna nie była godna jej korony?
Nie wiadomo dlaczego Jadwiga Bolesławówna miła takie trudności z oddaniem korony, na ten temat można wysnuć wiele tez. Do dwóch z nich nawiązują powyższe pytania.
Królowa oponowała tymi słowami:
„Według prawa nie może być mowy o nowej koronacji, bo przecież żyję ja, prawdziwa koronowana królowa. Dlatego póki nie umrę, drugiej kobiety nie należy wywyższać do rangi królowej w tym samym królestwie”
Opór królowej matki mógł doprowadzić do niszczycielskiej wojny domowej. Jadwiga była jednak nie tylko dumną matroną, ale też: dobrą władczynią, potrafiącą przedkładać sprawy państwa, a szczególnie dynastii, ponad własny interes.
Po pewnym czasie Jadwiga pozwoliła na koronację Anny Aldony, żony Kazimierza Wielkiego.
Po pożegnaniu z Wawelem, Jadwiga zamieszkała w swojej rezydencji w Sączu. Miała tam władzę absolutną, nawet syn nie miał zamiaru się jej sprzeciwiać.
Działanie na korzyść syna
Jadwiga nawet jako pani na ziemi sądeckiej przyjmowała znamienitych gości z Krakowa np. kasztelana krakowskiego, czy kanclerza. Wszyscy knuli za plecami Kazimierza dla jego korzyści. Jadwiga nie wierzyła w syna, bardzo polegała na swojej intuicji i doświadczeniu. Prawdopodobnie była królowa uważała się za niezastąpioną na dworze. Wokół leciwej królowej zaczęło się zawiązywać nowe stronnictwo polityczne. Historycy podejrzewają, że w dużym stopniu to jej zasługą było radykalne zacieśnienie relacji między Polską o Węgrami.
Śluby zakonne
Gdy zaczynało się zbliżać co nie uniknione, Jadwiga postanowiła iść w ślady przodków. Była królowa Polski przyjęła śluby zakonne, całe życie była bardzo bogobojna. Jadwiga miała bardzo duże wpływy w Stolicy Apostolskiej. Władczyni wstąpiła do zakonu klarysek z którym była zawsze bardzo mocno związana.
10 grudnia 1339 r. zmarła w murach sądeckiego klasztoru. Tam też została pochowana.
Źródła:
„Damy polskiego imperium. Kobiety, które zbudowały mocarstwo”
https://ciekawostkihistoryczne.pl/
תגובות