Najdłużej panujący władcy

Spis władców którym udało się dożyć sędziwego wieku. Imionami niektórych nazwano nawet epoki.

10. Wiktoria, Królowa Wielkiej Brytanii i cesarzowa Indii (1837-1901), 63 lata, 216 dni

Królowa Wiktoria zwana Wiktorią Hanowerską (Aleksandryna Wiktoria) przyszła na świat w Londynie 24 maja 1819 roku. Zmarła w Cowes 22 stycznia 1901 roku. Była królową Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, której władza trwała przez 63 lata. Była jednakowoż cesarzową Indii.

Królową została mając dokładnie osiemnaście lat. Rok później została koronowana na królową Wielkiej Brytanii. W roku 1840 królowa Wiktoria pobrała się z Albertem von Sachsen-Coburg-Gotha. Mieli później jedenaścioro dzieci. W roku 1842 miało miejsce kilka prób zabicia jej w trakcie zamachów, które to były za każdym razem udaremniane. Za jej panowania, zwłaszcza w pierwszym okresie, kolejny gabinety rządowe upadały przedwcześnie. Wtedy to też jej prawdziwym doradcą był jej mąż noszący tytuł księcia-małżonka. Miał on spory wpływ na to, co działo się w kraju, jednak Wiktoria rządziła oficjalnie całkiem samodzielnie. Albert zmarł jednak już w roku 1861. To pogrążyło królową w żałobie, z której wychodziła pomału. Mierzyła się później z kolejnymi gabinetami, wobec których zajmowała stanowisko opozycyjne. W roku 1887 miały natomiast miejsce obchody jubileuszu pięćdziesięciolecia panowania Wiktorii w Zjednoczonym Królestwie. Wcześniej zdołała też uzyskać tytuł cesarzowej Indii. Zmarła prawdopodobnie na obecność krwiaka mózgu w wieku lat osiemdziesięciu jeden. Jej następcą na tronie Wielkiej Brytanii został jej syn, czyli Edward VII. Wiktoria panowała bardzo długo, bowiem przez ponad sześćdziesiąt trzy lata. Pochówek odbył się 2 lutego 1901 roku, a cały Londyn uprzednio wystrojono w biel i purpurę. Jej pomnik stanął przed budynkiem parlamentu w Kapsztadzie. Park w Hamilton również ją upamiętnia, ponieważ otrzymał na jej cześć nazwę „Victoria Park”. O życiu królowej Wiktorii powstało kilka produkcji filmowych, między innymi film zatytułowany „Young Victoria” („Młoda Wiktoria”) z Emily Blunt w roli królowej Wielkiej Brytanii.

9 . Król Ferdynand I, Królestwo Obojga Sycylii ( 1759-1825), 65 lat, 90 dni

Było to państewko istniejące w latach 1816 -1860 i składające się z Sycylii i południowej części Półwyspu Apenińskiego. Przedtem było to Królestwo Neapolu przekształcone po Kongresie Wiedeńskim.

Ferdynand I władał i jednym, i drugim państwem. Władca nie zapisał się niczym szczególnym w historii swojego kraju i Europy. Bodajże najciekawszym okresem jego panowania były wojny napoleońskie.

8. Bazyli II, Bizancjum, ( 960-1025), 65 lat, 227 dni

Bazyli i Konstanty współrządzili państwem. Ten drugi niezbyt interesował się sprawami państwowymi, wystarczały mu przywileje nadane z tytułu zajmowanego stanowiska.

Faktycznym władcą państwa był Bazyli II, dzięki któremu do Bizancjum wcielono m.in. Serbię i Bułgarię. Wówczas Bizancjum osiągnęło apogeum – rozciągało się ono od współczesnej Armenii po Serbię.

7. Cesarz Konstanty VIII, Bizancjum ( 962-1028), 66 lat, 226 dni

Cesarz trafił do rankingu, gdyż formalnie współrządził z Bazylim. Osobiste rządy rozpoczął jednak dopiero po śmierci brata. Podobno lubował się w karze oślepienia, łatwo również wierzył w jakiekolwiek pogłoski o buncie.

6. Cesarz Franciszek Józef I, Austro – Węgry, ( 1848-1916), 67 lat, 355 dni

Za panowania tego monarchy jego imperium coraz bardziej kłoniło się ku upadkowi. W 1866 roku Austria przegrała wojnę z Prusami o dominację wśród państw niemieckich. To państwo także doznało porażki w wojnie o niepodległość Włoch i musiało zrzec się Toskanii, Lombardii i Wenecji.

Franciszek Józef zawarł sojusz z Imperium Niemieckim, co z kolei doprowadziło do wybuchu I wojny światowej, która zmusiła jego następcę – cesarza Karola – do abdykacji.

5. Pakal Wielki (K’inich Janaab’ Pakal )władca Palenque, miasta-państwa Majów ( 615-683), 68 lat, 33 dni

Zasiadł na tronie już w wieku 12 lat. W Palenque władca zainicjował wzniesienie obiektów, które w chwili obecnej są uważane za największe skarby kultury Majów.

4. Królowa Elżbieta II, Wielka Brytania (1952 – obecnie)

Królowa Elżbieta II, a właściwie Elżbieta Aleksandra Maria, przyszła na świat w Londynie, 21 kwietnia 1926 roku. Jest królową Wielkiej Brytanii, przedstawicielką z dynastii Windsorów, koronowaną 2 czerwca 1953 roku. Jest córką króla Jerzego VI i Elżbiety Bowes-Lyon.

Odebrała wykształcenie m.in. z zakresu historii oraz geografii. Czas spędzała w małym gronie, z siostrą oraz guwernantkami. Była od małego sumienna, poważna i obowiązkowa. Na własną prośbę, mając lat kilkanaście, Elżbieta wstąpiła do szkoły wojskowej, uzyskując tam stopień kapitana. W 1939 roku Elżbieta poznała Filipa – para zaręczyła się w lipcu 1947 roku i wzięła ślub tego samego roku w listopadzie. Już rok później pojawił się pierwszy potomek, czyli Karol, dzisiejszy książę Walii. Później Elżbieta wydała na świat jeszcze Annę, następnie Andrzeja (który jest dzisiejszym księciem Yorku) oraz Edwarda (dzisiejszy hrabia Wessex). Elżbieta przejęła koronę królewską w roku 1953, kiedy to zmarł jej ojciec – Jerzy VI. Królowa dała się szybko poznać jako osoba lubiąca i ceniąca podróże. Odwiedzała wiele państw, będąc przy tym pierwszą monarchinią, która okrążyła glob. Jednak na czas jej panowania przypadł rozpad wielkiego Imperium Brytyjskiego, gdyż wiele państw za jej to panowania uzyskało niepodległość. Były to m.in. Nigeria, Malta, Kenia, Barbados, Bahamy, czy też Belize. Królową Elżbietę bez wątpienia cechuje odwaga i niezłomność charakteru. Nigdy nie chciała dodatkowej ochrony ze względu na duże prawdopodobieństwo zamachu. Nie ma też w zwyczaju wyrażać własnego zdania na tematy natury politycznej ze względu na fakt, iż jest ona konstytucyjnym monarchą. Znana jest także z religijności, bowiem jest zwierzchnikiem kościoła angielskiego. Nie ma jednak nic przeciwko spotkaniom z przedstawicielami innych religii i wyznań. W roku 2015 królowa została najdłużej panującą osobą w Wielkiej Brytanii. Jest ponadto bardzo lubiana przez angielskie społeczeństwo, gdyż konsekwentnie zachowuje wizerunek przyjaznej władczyni. Uwielbia swoje psy i interesuje się nowoczesnymi zagadnieniami, takimi jak choćby media.

3. Książę Johann II, Liechtenstein ( 1858-1929), 70 lat, 91 dni

Właśnie podczas panowania tego monarchy Liechtenstein, jedno z najmniejszych państw świata, uzyskał niepodległość po tym, jak w 1866 Johann II postanowił o opuszczeniu Konfederacji Niemieckiej.

W 1868 roku książę podjął decyzję o likwidacji armii ( kraj nie posiada własnego wojska do dnia dzisiejszego). W 1921 roku wprowadził Konstytucję, czyniąc Liechtenstein monarchią konstytucyjną.

2. Król Rama IX, Tajlandia ( 1927-2016), 70 lat, 126 dni

Król Bhumibol wychowywał się w Szwajcarii. W 1946 po śmierci brata, króla Ananda Mahidola odziedziczył tron, jednakże chcąc kontynuować studia wyznaczył regentem wuja Rangsita. W 1950 powrócił do kraju. Początkowo odgrywał niewielką rolę wobec skromnych uprawnień konstytucyjnych oraz autorytarnego charakteru rządów wojskowych. W 1973 i 1992 pomógł jednak rozwiązywać konflikty i przeprowadzić transformację do w pełni demokratycznego ustroju, zdobywając sobie szacunek poddanych i autorytet w świecie. Krytyka króla i obraza majestatu karana jest wyrokiem więzienia od 3 do 15 lat. Strony internetowe krytykujące jego rządy są cenzurowane. W 1987 powszechne referendum nadało mu przydomek „Wielki”. Jego jedynym synem jest Maha Vajiralongkorn. Od 21 sierpnia 1982 był najdłużej urzędującą głową państwa na świecie. Zmarł 13 października 2016 w szpitalu w stolicy Tajlandii, po jego śmierci ogłoszono roczną żałobę narodową. Kremacja i pogrzeb odbyły się ponad rok po śmierci monarchy, między 25 a 29 października 2017.

Charakterystyczną cechą króla był zawieszony na jego szyi aparat fotograficzny. Chodziło o to, że monarcha uwielbiał dokumentować życie swojego kraju i codzienność jego mieszkańców.

Często widywano go siedzącego na ziemi i rozmawiającego z obywatelami. Rama IX będzie pamiętany m.in. dzięki temu, że zaangażował się w rozwiązywanie problemów rolników. Stolica państwa Bangkok zawdzięcza mu swoje współczesne oblicze.

1. Król Ludwik XIV, Francja (1638-1715), 72 lata i 115 dni.

W swoich własnych oczach Ludwik XIV był przedstawicielem Pana Boga na ziemi, obdarzonym boskim prawem do sprawowania władzy absolutnej . Aby podkreślić swoje wyjątkowe położenie, król wybrał słońce jako symbol i pielęgnował wizerunek wszechwiedzącego i nieomylnego „Króla Słońce”, wokół orbity którego krążyła cała Francja.

Ludwik XIV jest pamiętany z odważnego i niesławnego stwierdzenia „L’État, c’est moi” („Państwo to ja”).

Monarcha prowadził wyjątkowo agresywną politykę zagraniczną i dla pozyskania kolejnych terenów nie wahał się angażować w konflikty zbrojne w Europie. Przyczynił się do rozwoju kultury i sztuki, m.in. przekształcił skromną rezydencję myśliwska w Wersalu na pełny przepychu pałac.

Źródła:

Najdłużej panujący władcy

Ostatnie posty

留言