Rozdarte serce - historia życia Elżbiety Łokietkównej

Elżbieta Łokietkówna żyła w latach ( 1035 - 1380 ), była pierworodnym dzieckiem Władysława Łokietka oraz Jadwigi Kaliskiej. Elżbieta przyszła na świat po powrocie księcia z wygnania, młoda Łokietkówna wychowywała się pod czujnym okiem matki oraz sądeckich klarysek. Po koronacji Władysława na króla Polski, Elżbieta zostaje wydana za Karola Roberta, który był królem Węgierskim z dynastii Andegawenów. Podczas ślubu prawdopodobnie Elżbieta miała 15 lat.

Dzięki wychowaniu matki Elżbieta była mądrą i dobrą władczynią, zawsze zważała na losy Polski jak i Węgier oraz na rodzinę. Przez pomoc Kazimierzowi Wielkiemu w uwiedzeniu Klary Zach, królowa węgierska stała się ofiarą zamachu w 1030. Podczas ataku na rodzinę królewską zginęło kilku sług, a żona Karola Roberta straciła 4 place. Zamach był przejawem zemsty ze strony Felicjana Zacha.

Elżbieta była na tyle niezależna, że nawet za życia Karola Roberta samodzielnie wydawła edykty regulujące ważne sprawy królewskie, a za panowania syna posługiwała się w jego imieniu główną pieczęcią królestwa.

Królowa zaczęła zdobywać swoją pozycję wraz z postępującą chorobą jej męża. Szczyt potęgi osiągnęła za panowania jej syna Ludwika Andegaweńskiego ( Węgierskiego ) na Węgrzech i potem w Polsce. Wówczas uzyskała status nie tylko najbardziej samodzielnej, ale też najbardziej wpływowej ze wszystkich węgierskich królowych. Łokietkówna brała czynny udział w rozgrywkach na międzynarodowej szachownicy. Królowa bardzo angażowała się w spory z cesarstwem i papiestwem, jej celem było osadzenie jej syna jako władcę Neapolu i Polski. Elżbieta dzięki swojej pozycji stawała się mediatorem w konfliktach państw ościennych. Wiele osób uważa, że to właśnie owa władczyni rozdawała karty na arenie międzynarodowej.

Rozdarcie Elżbiety, które jest widoczne w jej poczynaniach, było bardzo widoczne w czasach konfliktu między jej bratem a synem, jego tematem była Polska korona. Do końca życia Kazimierz Wielki nie ufał siostrzeńcowi, dlatego w swoim testamencie usynowił swojego wnuka Kaźka. Król na łożu śmierci miał nadzieje, że tron Polski zostanie w rękach Piastów. Kazimierz IV Słupski był synem Elżbiety Kazimierzówny i Bogusława V. Królowa Węgierska pamiętała o swoim pochodzeniu, dzięki czemu przez cały czas wspierała brata, Kazimierza Wielkiego, między innymi zapewniając mu pomoc w negocjacjach z Czechami i Krzyżakami oraz wsparcie zbrojne potrzebne do przeprowadzenia podboju Rusi Czerwonej.

Przez wyżej wymienione pomoce po bezpotomnej śmierci Kazimierza, królem Polski stał się Ludwik Węgierski. Przez wiele lat Elżbieta była regentką Polski mimo sędziwego wieku jak na tamte czasy. Dzięki Elżbiecie pretendentką do tronu Polskiego po Ludwiku stała się jej ukochana wnuczka Jadwiga Andegaweńska, ponieważ przyczyniła się do przywileju koszyckiego, który utorował drogę jej protegowanej.

---

Źródła:

1. Sroka S.A., Elżbieta Łokietkówna, Homini, Bydgoszcz 1999.

2. Dąbrowski J., Elżbieta Łokietkówna 1305-1380, Universitas, Kraków 2007.

3. https://pl.wikipedia.org/wiki/El%C5%BCbieta_%C5%81okietk%C3%B3wna

4. https://ciekawostkihistoryczne.pl/leksykon/elzbieta-lokietkowna-1305-1380/